postaci różniczkowej
Encyklopedia PWN
mat. teoria uogólniająca metody badania funkcji jednej zmiennej rzeczywistej na szeroką klasę obiektów mat., takich jak: przekształcenia gładkie, pola wektorowe, hiperpowierzchnie.
fiz. równanie różniczkowe pozwalające wyznaczyć prawdopodobieństwo pn tego, że dany proces Markowa w chwili t znajduje się w stanie n;
mat. niejednorodne równanie eliptyczne (różniczkowe równania) postaci Δu = f, gdzie Δ jest laplasjanem, u — funkcją niewiadomą, a f — funkcją znaną; r.P., po raz pierwszy badane 1813 przez Poissona, ma liczne zastosowania w fizyce.
mat. pojęcie należące do analizy wektorowej, jeden z operatorów różniczkowych teorii pola, oznaczany symbolem rot (czasem curl), który polu wektorowemu na ℝ3 
= [vx, vy, vz] (w układzie współrzędnych kartezjańskich) przypisuje pole wektorowe rot = [(∂vz/∂y − ∂vy/∂z), (∂vx/∂z − ∂vz/∂x), (∂vy/∂x − ∂vx/∂y)];
= [vx, vy, vz] (w układzie współrzędnych kartezjańskich) przypisuje pole wektorowe rot = [(∂vz/∂y − ∂vy/∂z), (∂vx/∂z − ∂vz/∂x), (∂vy/∂x − ∂vx/∂y)];
równanie różniczkowe pierwszego rzędu wyrażające zasadę zachowania wielkości fiz. (zachowania prawa) w mechanice ośrodków ciągłych, elektrodynamice i in. teoriach pola;
